De ‘Modern Question’: neonomianisme en hypercalvinisme in Engeland

Als we zeggen dat Gods kinderen nog zondaren zijn nadat ze in Christus zijn gerechtvaardigd, vermengen we wet en Evangelie, zegt Eaton. Hij heeft de puriteinse levensbeschouwing fel bestreden en beschuldigde voorstanders van een nauwgezette levenswandel van werkheiligheid, dubbelhartigheid en farizeïsme. Lees verder.

Crisp\'s boek Christ alone exalted zorgt zowel bij de publicatie in 1643 als bij de herpublicatie in 1690 voor het opbloeien van het antinomiaanse conflict. Maar hoewel het antinomianisme soms ‘Crispianisme’ wordt genoemd, is Tobias Crisp een gematigde antinomiaan. Lees verder.

Rutherford schrijft uitgebreid en heel systematisch over de plicht tot geloof. Voor Rutherford is de plicht tot geloof niet geloven dat je daadwerkelijk door Christus bent verlost, maar jezelf toevertrouwen aan Christus als een genoegzame Zaligmaker. Met zijn definitie van geloof, en daarmee de plicht tot geloof, staat Rutherford in lijn met Ames en Sibbes. Lees verder.

Dit boek bevat 27 preken over de geschiedenis van Christus\' werk in het uitwerpen van de duivel uit de dochter van een Kanaänese vrouw. Rutherford schrijft over de overwinning van het geloof en de uitnemendheid van Jezus Christus en de vrije genade. Ook gaat hij in op de dwalingen van het antinomianisme. Lees verder.

Dit boek van Rutherford bevat leerredenen over Johannes 12:27-33. In deze leerredenen weerlegt Rutherford zowel het arminianisme als het antinomianisme. Rutherford houdt het midden tussen antinomianen en arminianen en laat zich niet door de ene of andere partij in het tegenovergestelde uiterste drijven. Lees verder.

Rutherford gaat in zijn boek A survey of the Spirituall Antichrist in het eerste deel uitgebreid in op de historie van het antinomianisme. Hij citeert Eaton, Crisp, Saltmarsh en anderen in detail en laat zien wat ze leren met zijn antwoorden daarop. In het tweede deel draait hij het om en gaat hij de verschillende theologische onderwerpen langs, analyseert de standpunten van de antinomianen (met nauwkeurige bronvermelding) en weerlegt deze vanuit de Bijbel. Lees verder.

De rechtvaardigmaking van een mens hangt volgens Baxter af van het werk van Christus in combinatie met de gehoorzaamheid van de mens aan de nieuwe wet. Deze nieuwe wet wordt door Baxter ook wel ‘de voorwaarden van het Evangelie’ genoemd. Christus heeft dan de voorwaarden van de wet vervuld en de mens moet de voorwaarden van het Evangelie vervullen. Lees verder over dit neonomianisme.

Isaac Chauncy trad in de tweede fase van het antinomiaanse conflict op als de belangrijkste verdediger van het antinomiaanse standpunt en beschuldigde op zijn beurt zijn tegenstanders, waaronder Williams, van neonomianisme. Hij is de eerste die de term neonomianisme gebruikt. Lees verder.

Witsius wordt een irenicus genoemd, iemand die de vrede wil bewaren en wil bemiddelen om vrede te bereiken. Het resultaat van Witsius bemiddelingspoging in het antinomiaanse conflict is zijn boek Animadversiones Irenicae. De volledige titel luidt: Overwegingen ten behoeve van de vrede met betrekking tot de meningsverschillen die onder de ongelukkige benamingen van twisten der antinomianen en neonomianen nu in Engeland heersen. Lees verder.

In dit boek verdedigt Traill de leer van de rechtvaardiging door het geloof alleen. Hij neemt een duidelijk standpunt in tegen het antinomianisme enerzijds en het neonomianisme anderzijds. Traill probeert dit op een rustige en inhoudelijke manier te doen, in tegenstelling met de vaak wel heel verhitte discussies die anderen voerden in hun boeken. Lees verder.

In dit boek reageert Williams op de heruitgave van Christ Alone Exalted van Tobias Crisp door zijn zoon Samuel Crisp in 1690. Williams wijst hierin 22 fouten van Crisp aan en laat zien waarin volgens hem Crisp afwijkt van de reformatorische belijdenissen van de kerk. Door zijn manier van formuleren vervalt hij volgens velen in het neonomianisme. Lees verder.

Dit boek wordt vaak gezien als het startpunt van het hypercalvinisme. De titel van het boek maakt al duidelijk wat Hussey’s standpunt is: er is geen aanbod van genade. Christus moet alleen bekend gemaakt worden in de prediking, verder moeten we het overlaten aan de werkingen van Gods genade. Lees verder.

Maurice start met dit boekje de strijd over de Modern Question. De vraag die Maurice stelt is of de Bijbel het geloof in Christus en berouw richting God van iedereen eist. Matthias Maurice leek, wat we nu zouden noemen, een overtuigd hypercalvinist te zijn, tot hij dit boekje publiceerde. Lees verder.

Gill wijst zowel het algemene aanbod van genade als het algemene bevel tot bekering en geloof af. Wat er dan uiteindelijk overblijft is dat mensen die het Evangelie horen op zichzelf teruggeworpen worden met de vraag of ze wedergeboren zijn. Want alleen wedergeboren mensen mogen en moeten geloven in Christus. Ondanks dat Gill wat gematigder was dan Hussey en Brine was hij toch duidelijk een hypercalvinist. Lees verder.

Brine schrijft een antwoord op Taylor in zijn boek A refutation of Arminian principles delivered in a Pamphlet, intitled, the Modern Question concerning repentence and faith, examined with candour. Brine verdedigt het hypercalvinistische standpunt in de Modern Question en noemt Taylor een Baxteriaan en daarmee dus een neonomiaan. Lees verder.

Brine reageert opnieuw in de discussie rondom de Modern Question. In zijn boek Motives to Love and Unity among Calvinists, who differ in some points. A dialogue between Christophilus, Philalethes, and Philagathus. Wherin is contained an answer to mr. Alverey Jackson’s Question Answered zegt hij opnieuw dat er geen aanbod van genade is en dat bekering en geloof niet ge-eist worden van niet-wedergeboren zondaren. Lees verder.

Dit boek werd anoniem gepubliceerd en is later toegeschreven aan Abraham Taylor. Het geeft een duidelijk overzicht van de standpunten rondom de Modern Question. Het boek is opgezet als een dialoog waarbij Taylor aangeeft dat hij geprobeerd heeft beide partijen recht te doen. Wel kiest hij duidelijk partij en geeft in het voorwoord al aan dat de tegenstanders van bekering en geloof als plichten voor zondaren zich vooral baseren op menselijke leerstellingen in tegenstelling tot wat de Bijbel leert. Lees verder.

In zijn boek The Question Answered, whether saving faith in Christ is a duty required by the moral law, of all those who live under the gospel revelation? formuleert Jackson een antwoord op de Modern Question. Jackson heeft een heel heldere, Bijbelse uiteenzetting geschreven waarin hij ook duidelijk wegblijft bij het neonomianisme. Volgen Jackson is het geloof zowel een plicht als een gave. Lees verder.

Dit boek heeft veel impact gehad omdat het een weerlegging van het hypercalvinisme is van binnenuit. Voor Fuller is het hypercalvinisme geen veilige keuze. Het is volgens hem gevaarlijk om in reactie op het arminianisme en neonomianisme Gods genade zo alle nadruk te geven ten koste van de verantwoordelijkheid van de mens. Hij stelt de schadelijke gevolgen hiervan scherp aan de kaak. Het belangrijkste wat hij noemt is lijdelijkheid en rusten buiten Christus. Lees verder.

Ivimey beschrijft beschrijft de schadelijke invloed die het hypercalvinisme heeft gehad op de prediking in Engeland in de 18e eeuw. Zondaren \'worden betreffende het zoeken van hun eeuwige zaligheid alleen verteld: “Neem de middelen der genade waar, en moge de Heere u nog eens krachtig roepen.” Is dit de prediking van Christus, de hoop der heerlijkheid, zoals Paulus dit deed?’ Lees verder.

Philpot was mede-verantwoordelijk voor de Gospel Standard articles of faith. Artikel 24, 26 en 29 wijzen het aanbod van genade en de plicht tot geloof af. Er wordt uitdrukkelijk geleerd dat de uitnodigingen van het Evangelie alleen bedoeld zijn voor mensen die beseffen dat ze zondig zijn en daarvoor een Zaligmaker nodig hebben. Zondaren die niet aan hun zonden zijn ontdekt moeten zelfs niet aangespoord worden om in God te geloven of naar Hem toe te gaan. Lees verder.

De preken van Spurgeon werden jaarlijks uitgegeven. In deze preken neemt Spurgeon duidelijk stelling tegen zowel het arminianisme als het hypercalvinisme. Zijn bezwaren tegen het hypercalvinisme zijn samen te vatten in vier punten: het beperken van evangelie-uitnodigingen, het niet beschouwen van Gods beloften als grond voor geloof, het minimaliseren van menselijke verantwoordelijkheid en het ontkennen van enige liefde in God voor niet-uitverkorenen. Lees verder.